University Of Tuebingen

Innovatief, interdisciplinair, internationaal: deze drie woorden vatten samen wat de universiteit van Tübingen bijzonder maakt. Uitstekend onderzoek en onderwijs zijn het antwoord van Tübingen op de uitdagingen van de toekomst in een geglobaliseerde wereld. We onderhouden uitwisselingen met partners over de hele wereld - zowel bij instellingen voor hoger onderwijs als bij niet-universitaire onderzoeksinstellingen. Netwerken en samenwerking over facultaire grenzen en vakgrenzen heen zijn de pijlers van onze succesvolle strategie. Dit komt tot uiting in onze goede positie in internationale rankings. Daarnaast zijn we een van de elf Duitse universiteiten die zich onderscheiden met de titel 'uitstekend'.

Lange tradities

De universiteit van Tübingen, met zijn meer dan 500 jaar geschiedenis, is een van de oudste van Duitsland. Veel grote intellectuelen hebben in Tübingen gestudeerd en gewerkt, waaronder Kepler, Hegel, Hölderlin en Schelling. De genius loci - de geest van de plek - is nu sterker dan ooit.

Geschiedenis van de natuurkunde in Tübingen

Wiskunde en natuurkunde begonnen met astronomie in Tübingen. Al in 1507, dat wil zeggen 30 jaar na de oprichting van de universiteit, riep hertog Ulrich dominee Johannes Stöffler (1452-1531) naar de kunstenaarsfaculteit als professor voor "Mathesis". Op dit moment waren wiskunde en astronomie nauw met elkaar verbonden in Tübingen. Stoeffler was vooral bekend door de uitgifte van zijn Astronomical Ephemeris, waarin hij de loop van de planeten tot 20 jaar van tevoren had getabelleerd.

Hij bouwde ook de astronomische klok in het stadhuis van Tübingen. Hij werd gevolgd door vertegenwoordigers van de astronomie, zoals Michael Mästlin (1546-1601), de leraar van Johannes Kepler, en Wilhelm Schickard (1592-1635), die voor zijn astronomische berekeningen een eerste rekenmachine ontwikkelde. Schickard had een hoogleraarschap in Tübingen voor Hebreeuws en Astronomie. Johannes Kepler (1571-1630), onder wiens naam de faculteit elk jaar een academisch evenement organiseert, was alleen als student in Tübingen. Geschillen over theologische doctrines verhinderden dat Kepler werd benoemd tot hoogleraar in Tübingen.

In 1863 werd de eerste Faculty of Science aan een universiteit in Duitsland in Tübingen gesticht. Dit omvatte naast de voorzitters van wiskunde en natuurkunde die voor geologie, chemie, plantkunde en zoölogie. In de 19e eeuw is het vermelden waard, vooral, Karl Ferdinand Braun (1850-1918), die 10 jaar werkzaam was op het gebied van elektromagnetische oscillaties, beginnend in 1885. Hij ontwikkelde de kathodestraaloscilloscoop - de Braun-buis - de startpunt voor de ontwikkeling van televisie- en computermonitoren. Zijn bijdragen aan de ontwikkeling van antennetechnologie maakten krachtige radio- en tv-zenders mogelijk.

In de eerste helft van de 20e eeuw werd de natuurkunde in Tübingen vooral gekenmerkt door de kernfysica. De namen van Friedrich Paschen (1865-1947), Ernst Back (1936-1948) en Walter Gerlach worden geassocieerd met basisexperimenten op atomaire fysica en kwantummechanica. Hans Geiger (1882-1945) werkte op het gebied van radioactiviteit en kernfysica. Met zijn naam wordt vooral de geigerteller voor het detecteren van ioniserende deeltjes geassocieerd.

In de zomer van 1970 werd de Faculteit Wiskunde en Natuurwetenschappen ontbonden in verschillende afdelingen. Onder andere de Faculteit Wiskunde en de Faculteit Natuurkunde - sinds 1979 Faculteit der Natuurkunde - ontstond. In het zomersemester 1973 kon een groot deel van de instituten van deze faculteiten verhuizen naar de nieuwe gebouwen in het Morgenstelle-gebied.

Als onderdeel van de structurele hervorming van de universiteit in het wintersemester 2002/03, werden de Faculteit Wiskunde en de Faculteit der Natuurkunde samengevoegd tot een gezamenlijke Faculteit Wiskunde en Natuurkunde. In een verdere structurele hervorming in het wintersemester 2010/11 werd de Faculteit Wiskunde en Natuurwetenschappen opgericht en is natuurkunde nu een onderdeel van deze faculteit.